ลูกข่างจีน (扯鈴 อ่านว่า เฉ่อหลิง) หรือโยโย่จีน นับเป็นหัวใจหลักในการแสดงทุกชุดของคณะ Diabolo Dance Theatre ในขณะที่องค์ประกอบอื่น ๆ เช่น ดนตรี แสง สี ฉาก ท่าเต้น และเทคนิคพิเศษต่าง ๆ เปรียบเสมือนเส้นสายที่ร้อยเรียงองค์ประกอบทั้งหมดเข้าด้วยกัน องค์ประกอบเหล่านี้อาจดูเหมือนการแสดงทั่วไป แต่ลูกข่างจีนที่มีรูปทรงคล้ายนาฬิกาทรายถูกชักหมุนอยู่ระหว่างเส้นเชือกที่ผูกกับด้ามไม้ 2 อัน ได้สร้างสรรค์การแสดงในรูปแบบใหม่ที่ต่างออกไปจากกรอบเดิม ๆ ด้วยสไตล์ที่โดดเด่นเป็นของตนเอง

คณะ Diabolo Dance Theatre เป็นคณะการแสดงที่มีชื่อเสียงโด่งดังทั้งในและต่างประเทศ ตระเวนแสดงมาแล้วไม่ต่ำกว่า 3,000 รอบใน 30 กว่าประเทศทั่วโลก ในปี ค.ศ. 2023 กระทรวงการต่างประเทศไต้หวันได้คัดเลือกให้คณะ Diabolo Dance Theatre เดินทางไปเปิดการแสดงผลงานสุดคลาสสิกชุด “Light of Life” หรือ “แสงแห่งชีวิต” ที่ถือเป็นสุดยอดของการแสดง ที่ประเทศฟิลิปปินส์และบรูไน

อวดโฉมความงดงามของไต้หวัน สู่เวทีในฟิลิปปินส์

คณะ Diabolo Dance Theatre เปิดฉากทัวร์การแสดง ประเดิมที่แรกในฟิลิปปินส์ระหว่างวันที่ 8–12 ตุลาคม 2566

การออกทัวร์เปิดการแสดงของคณะ Diabolo Dance Theatre ตรงกับช่วงเวลาของการเฉลิมฉลองวันชาติของสาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน) ทีมนักแสดงจึงนำการแสดง Light of Life ชุดพิเศษความยาว 20 นาที ร่วมแสดงในงานเลี้ยงฉลองวันชาติสาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน) ที่เมืองปาไซ ทางตอนเหนือของกรุงมะนิลา ประเดิมการแสดงวันแรกของการตระเวนแสดงในฟิลิปปินส์ ก่อนที่จะเปิดการแสดงชุด Light of Life ชุดเต็มที่หอประชุม Carlos P. Romulo ในเมืองมาคาติ และที่ Liberty Hall ของสมาคมเศรษฐกิจและวัฒนธรรมฟิลิปปินส์-จีน (Filipino–Chinese Cultural and Economic Association : FCCEA) ในเมืองบิออนโด กรุงมะนิลาอีกครั้ง การแสดงชุด “Light of Life” ถูกนำเสนอและถ่ายทอดได้อย่างตระการตาและน่าตื่นตาตื่นใจทุกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นการแสดงบนเวทีในสถานที่ที่แตกต่างกันก็ตาม

การแสดงที่สามารถสร้างความประทับใจให้กับผู้ชมได้อย่างมาก คือการแสดงในรอบที่ 3 ที่ชั้น 5 ของ Liberty Hall ของสมาคมเศรษฐกิจและวัฒนธรรมฟิลิปปินส์-จีน ซึ่งคณะ Diabolo ได้ออกแบบท่าเต้นให้สอดรับกับเวทีที่ถูกดัดแปลงขึ้นใหม่ให้มีความสูงต่ำไม่เท่ากัน ช่วยเพิ่มอรรถรสให้กับผู้ชมให้สามารถดื่มด่ำกับการแสดงได้อย่างเต็มที่ไม่แพ้การชมการแสดงในโรงละครชั้นนำ

ลูกข่างจีนที่หมุนไปมาในรูปแบบต่าง ๆ จากการบังคับของนักแสดง เมื่ออยู่ท่ามกลางเสียงดนตรี แสง และฉากเป็นองค์ประกอบ บางครั้งเสมือนเป็นตัวเอก และบางครั้งเป็นเหมือนตัวประกอบ ผสมผสานเข้ากับการเต้นรำและการแสดงกายกรรมในแบบต่าง ๆ สร้างสรรค์ออกมาเป็นการแสดงที่บรรยายถึงเรื่องราวของการเริ่มต้นการเดินทางเพื่อค้นหาความหมายของชีวิต

แม้จะเป็นการแสดงที่ไม่มีบทพูดแทรกอยู่แม้แต่น้อย หรือจะเป็นตอนหนึ่งของการแสดงที่เทพธิดามหาสมุทรได้ขับร้องบทเพลงที่มีการดัดแปลงเนื้อร้องใหม่ด้วยภาษาออสโตรนีเชียน แต่ผู้ชมยังคงชมการแสดงด้วยความตั้งใจ

ในระหว่างการแสดง คณะนักแสดงจะเชิญผู้ชมขึ้นบนเวทีเพื่อร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการแสดง ภายใต้การแนะนำของนักแสดง ด้วยการให้ผู้ชมได้ลองเล่นลูกข่างและสัมผัสความรู้สึกขณะที่ลูกข่างหมุนติ้วไปมาอยู่บนเชือก ราวกับถูกเปลี่ยนร่างให้เป็นนักมายากลที่มีความสามารถในการควบคุมไม้วิเศษ โดยหลังจบการแสดงยังได้รับชุดลูกข่างจีนติดไม้ติดมือกลับบ้าน ทำให้ผู้ชมเกิดความสนใจและอยากทดลองเล่นลูกข่างจีนกันอย่างคึกคัก                                                                                                                           

หลังจบการแสดงในวันที่สอง Badette Cunanan บรรณาธิการของหนังสือพิมพ์ เดอะ มะนิลา บูเลทิน (The Manila Bulletin) หนังสือพิมพ์ฉบับภาษาอังกฤษที่มียอดจำหน่ายอันดับหนึ่งของฟิลิปปินส์ถึงกับแสดงความชื่นชมต่อหลิวเล่อฉวิน (劉樂群) ผู้ก่อตั้งและหัวหน้าคณะนักแสดง Diabolo Dance Theatre โดยกล่าวว่า “เป็นการแสดงที่งดงามอย่างยิ่ง และทำให้เธออยากไปไต้หวันมาก ๆ” ด้านหลิวเล่อฉวินได้แสดงความเห็นว่า ความสวยสดงดงามของการแสดง สามารถทำให้ผู้คนที่มาจากต่างภาษาต่างถิ่นให้การยอมรับ และเกิดความคิดที่อยากจะรู้จักไต้หวันมากขึ้น นับเป็นสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกมีความสุขมากที่สุด 

ประสบการณ์ที่ได้รับจากการตระเวนออกแสดงตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา ไม่เพียงช่วยให้เหล่านักแสดงสามารถปรับตัวให้เข้ากับเวทีการแสดงได้ทุกแห่งเท่านั้น แต่ยังช่วยสร้างชื่อเสียงของคณะ Diabolo ให้เป็นที่รู้จักไปทั่วโลกอีกด้วย ดังเช่นที่ Jeremy Welch นักเขียนประจำนิตยสาร Scottish Field ได้เขียนไว้ในบทความตอนหนึ่งว่า “จ่ายเงินซื้อบัตรเข้าชมการแสดง รับรองว่าคุณจะไม่ผิดหวังแน่นอน”

หลิวเล่อฉวิน หัวหน้าคณะนักแสดง Diabolo Dance Theatre เปิดเผยถึงความต้องการที่จะให้การแสดงของคณะของเขาเป็นการแสดงที่ใกล้เคียงกับชีวิตจริง ไม่ใช่เป็นเพียงศิลปะชั้นสูง (ภาพโดย หลินหมินเซวียน)

ในการออกตระเวนแสดงที่ฟิลิปปินส์ครั้งนี้ คณะ Diabolo Dance Theatre ไม่เพียงแต่จัดการแสดงโชว์ แต่ยังจัดกิจกรรมให้เด็ก ๆ ได้มีประสบการณ์ที่สนุกสนานจากการเล่นลูกข่างจีนด้วย (ภาพโดย ไช่หวายเฉียง FCCEA)

เชื่อมสัมพันธ์สร้างมิตรภาพ เปิดม่านการแสดงที่บรูไน

คณะ Diabolo Dance Theatre ออกเดินทางไปเปิดการแสดงที่บรูไนระหว่างวันที่ 19 – 24 ต.ค. 2566 นับเป็นคณะการแสดงด้านศิลปวัฒนธรรมของไต้หวันคณะแรก ที่ได้รับอนุญาตจากกระทรวงมหาดไทยของบรูไนให้สามารถทำการแสดงได้

ภายใต้การประสานงานของสำนักงานเศรษฐกิจและวัฒนธรรมไทเป (TECO) ประจำบรูไน คณะ Diabolo Dance Theatre ได้เปิดการแสดงที่ศูนย์ศิลปวัฒนธรรมของโรงเรียนนานาชาติเจรูดงในเมืองบันดาร์เสรีเบกาวัน เมืองหลวงของบรูไน รวม 2 รอบ การแสดงดังกล่าวได้รับการตอบรับและเสียงชื่นชมทั้งจากทูตานุทูตจากนานาประเทศที่ประจำอยู่ในบรูไน เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นและผู้ที่เข้าชมอย่างล้นหลาม

คณะ Diabolo Dance Theatre ยังได้เปิดการแสดงและจัดกิจกรรมการแลกเปลี่ยนที่ Pusat Ehsan Al-Ameerah Al-Hajjah Maryam โรงเรียนเพื่อการศึกษาและดูแลเด็กพิเศษในบรูไนอีกด้วย

แม้ว่าจะเป็นการแสดงที่จัดขึ้นในรั้วโรงเรียน แต่คณะนักแสดง Diabolo Dance Theatre ได้จัดการแสดงชุด Light of Life ร่วมกับการใช้แสง สี เสียง และดนตรีอย่างเต็มรูปแบบ สร้างความประทับใจให้กับครูและนักเรียนของโรงเรียนเป็นอย่างมาก โดยหลังจบการแสดงได้เปิดโอกาสให้นักเรียนได้สัมผัสกับการละเล่นศิลปะพื้นบ้าน เช่น การเล่นลูกข่างจีนด้วยเช่นกัน

แม้ว่าจะมีข้อจำกัดในเรื่องของภาษาและการสื่อสาร  แต่ระหว่างการจัดกิจกรรมและการแสดงที่โรงเรียนนานาชาติ เจรูดง มีนักเรียนคนหนึ่งที่ให้ความสนใจต่อการแสดงเป็นอย่างมาก และกระตือรือร้นที่จะมีปฏิสัมพันธ์กับนักแสดงตลอดการทำกิจกรรม กระทั่งการแสดงจบลง เขายังขอให้นักแสดงช่วยสอนเทคนิคการเล่นลูกข่างจีนต่าง ๆ ท่าทางเอาจริงเอาจังเช่นนี้ สร้างความประทับใจให้กับผู้เข้าชมการแสดงวันนั้นเป็นอย่างมาก

ความทุ่มเทที่มีให้กับการแสดง ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ใดและเวลาใด ทำให้ชาวบรูไนเกิดความประทับใจและรับรู้ได้ถึงความจริงใจจากไต้หวันที่จะแบ่งปันความสุขกับเพื่อน ๆ หนังสือพิมพ์ Borneo Bulletin หนังสือพิมพ์ชั้นนำของบรูไน ตีพิมพ์ภาพการแสดงของคณะ Diabolo Dance Theatre ขณะทำการแสดงที่โรงเรียนเด็กพิเศษ Pusat Ehsan บนหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ฉบับวันที่ 24 ต.ค. 2566 โดยพาดหัวข่าวว่า “ความช่วยเหลือจากเพื่อน” นับเป็นอีกหนึ่งย่างก้าวครั้งสำคัญทางการทูตในท้องถิ่น

นอกจากนี้ การแสดงของคณะ Diabolo Dance Theatre ยังได้รับการเผยแพร่รายงานข่าวในสื่อสิ่งพิมพ์ท้องถิ่นหลายสำนักเป็นเวลาติดต่อกันหลายวัน ทั้งในรูปของบทความภาษาอังกฤษ ภาษามลายู และภาษาจีน โดยรายงานข่าวพูดถึงการแสดงสุดตระการตาของคณะ Diabolo Dance Theatre ว่า ได้รับเสียงตอบรับอย่างล้นหลามจากทุกฝ่ายในบรูไน จนเกิดปรากฏการณ์หาซื้อบัตรเข้าชมไม่ได้มาแล้ว การออกตระเวนแสดงที่โรงเรียนทั้งสองแห่งในครั้งนี้ ช่วยให้ประชาชนชาวบรูไนมองเห็นไต้หวันในอีกมุมหนึ่ง ที่ให้ความสำคัญกับการศึกษาและสวัสดิภาพของผู้ทุพพลภาพด้วยความรักและมนุษยธรรม

คณะนักแสดง Diabolo Dance Theatre ออกแบบการแสดงได้อย่างสร้างสรรค์ โดยผสมผสานท่วงท่าการเคลื่อนไหวของนักแสดง เข้ากับองค์ประกอบอื่น ๆ
ทั้งการฉายภาพ แสง และดนตรีได้อย่างลงตัว

คณะนักแสดง Diabolo Dance Theatre เดินทางไปเปิดการแสดงที่โรงเรียนนานาชาติเจรูดง และโรงเรียนเพื่อการศึกษาและดูแลเด็กพิเศษ Pusat Ehsan ในบรูไน โดยเหล่านักแสดงได้สร้างประสบการณ์ใหม่ให้กับครูและนักเรียน ด้วยการให้ทดลองเล่นลูกข่างจีนและฝึกท่ากายกรรมแบบง่าย ๆ

สร้างแบรนด์ไต้หวัน จากภูมิปัญญาของทุกคน

เบื้องหลังความสำเร็จที่โดดเด่นเช่นนี้ มีปัจจัยสำคัญมาจากการเสาะแสวงหาเพื่อพัฒนาศิลปะและความงดงามในการแสดงของคณะ Diabolo Dance Theatre ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ทำให้ศิลปะการแสดงที่งดงามมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่องและไม่เคยหยุดนิ่ง

หวังอิ้งหยาง (王映陽) ผู้อำนวยการศูนย์วัฒนธรรม สำนักงานเศรษฐกิจและวัฒนธรรมไทเป ประจำฟิลิปปินส์ (TECO) ซึ่งเคยร่วมเดินทางกับคณะ Diabolo Dance Theatre  ไปทำการแสดงที่ฟิลิปปินส์เมื่อ 17 ปีก่อน น่าจะเป็นผู้ที่มีความเข้าใจในเรื่องดังกล่าวมากที่สุด หลิวเล่อฉวินอธิบายว่า “หลังจากที่ชมการแสดงของเราจนจบ ผอ. หวังฯ ถึงกับเปรยขึ้นว่า “หากเทียบกับเมื่อสิบกว่าปีก่อน การเติบโตของคณะ Diabolo Dance Theatre ไม่ใช่การเดินไปทีละก้าว แต่เป็นการเติบโตอย่างก้าวกระโดด”

การที่จะออกแบบชุดการแสดงที่ยิ่งใหญ่อลังการเช่นนี้ได้ หลิวเล่อฉวินชี้ว่า สิ่งที่มีความหมายและสำคัญมากที่สุด คือกลุ่มคนที่ทำงานร่วมกัน เพราะคณะ Diabolo Dance Theatre เป็นคณะที่ “สร้างสรรค์ผลงานร่วมกันอย่างสรรค์สร้าง” ในการทำงานร่วมกันนั้น หลังจากที่ผู้กำกับนำเสนอแนวคิดและไอเดียแล้ว ทีมงานของคณะที่มีศิลปินจากแขนงต่าง ๆ จะเริ่มระดมความคิดและแลกเปลี่ยนความเห็นระหว่างกันในกลุ่มของตนเอง ก่อนจะมีการตกผลึกร่วมกันในตอนท้าย ซึ่งนำไปสู่การออกแบบการแสดงที่จะเกิดขึ้นบนเวที

วิธีการทำงานแบบนี้ดูเหมือนจะไม่ซับซ้อน แต่ในทางปฏิบัติกลับทำได้ค่อนข้างยาก เขากล่าวว่า “การทำงานของเราเป็นการทำงานผ่านการเชื่อมต่อระหว่างผู้คนในทีมงาน จึงทำให้สามารถบูรณาการความคิดจากทุกฝ่าย และออกแบบการแสดงทั้งรายละเอียดและองค์ประกอบได้อย่างสมบูรณ์”

ความรู้และความเชี่ยวชาญ (Know-How) ของคณะ Diabolo Dance Theatre ซึ่งเป็นสิ่งที่ผู้อื่นไม่สามารถลอกเลียนแบบได้เหล่านี้ ไม่เพียงถูกนำมาสร้างสรรค์เป็นการแสดงที่ยอดเยี่ยม เช่น การแสดงชุด “VALO ภาคที่หนึ่ง - Amoeba” และ ชุด “VALO ภาคที่สอง - Island” แต่ยังดึงดูดความสนใจจากคณะเซิร์ค ดู โซเลย์ (Cirque du Soleil) คณะกายกรรมระดับโลกจากประเทศแคนาดา และทาบทามคณะ Diabolo Dance Theatre เพื่อควบรวมกิจการเมื่อหลายปีก่อน แต่หลิวเล่อฉวินได้ปฏิเสธไป

“เรารู้สึกขอบคุณที่พวกเขาให้ความสนใจและยอมรับเรา อันที่จริงเรื่องนี้นับเป็นโอกาสที่ดีมาก แต่ผมมองว่าหากเราร่วมเป็นส่วนหนึ่งกับพวกเขาแล้ว ผมไม่แน่ใจว่าการแสดงของคณะ Diabolo Dance Theatre จะยังสามารถนำเสนอในรูปแบบที่ผมจินตนาการไว้ได้หรือไม่?”

ถ้าเช่นนั้นแล้ว ตัวตนของ “คณะ Diabolo Dance Theatre” ที่แท้จริงเป็นแบบไหนกันแน่ จะหมายถึงการแสดงลูกข่างจีน ละครสัตว์ การเต้นรำ กายกรรมผาดโผน หรือดนตรี หลิวเล่อฉวินพูดเพียงว่า “คุณจะให้นิยามคณะของเราอย่างไรก็ได้ แต่สำหรับพวกเราแล้ว การแสดงของคณะ Diabolo Dance Theatre ไม่ได้จำกัดอยู่เพียงการแสดงแบบใดแบบหนึ่งโดยเฉพาะ หรือเป็นการแสดงที่มีความคล้ายคลึงกับการแสดงของผู้อื่น พวกเราเป็นเพียงกลุ่มคนที่มีจิตวิญญาณ ซึ่งต้องการ “เต้นไปกับลูกข่างจีน” เท่านั้น

วิญญาณดวงนี้สื่อถึงความหมายที่แฝงไว้ด้วยคำว่า “ไร้ข้อจำกัด” และถูกนำมาใช้ในการสร้างสรรค์การแสดงที่ไม่มีกรอบและไม่มีรูปแบบใด ๆ ด้วยการพาผู้ชมร่วมเดินทางไปสู่ “เกาะแห่งความฝัน” ที่อยู่ในใจไปด้วยกัน พร้อมกับนำปีกที่ติดตัวเรามาแต่กำเนิดกลับคืนมา กลายร่างเป็นปีเตอร์แพน โบยบินด้วยความดีใจและมีความสุขด้วยปีกแห่งจินตนาการ หลิวเล่อฉวินกล่าวว่า “นี่คือความสามารถที่ติดตัวเราทุกคนมาตั้งแต่กำเนิด” ซึ่งเขามีความสุขเสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยามที่เขาได้ยินเสียงเด็กและผู้ปกครองพูดคุยถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่กำลังแสดงอยู่บนเวที “เพราะเราต้องการให้ทุกคนสามารถสร้างเรื่องราวที่เป็นของตัวเองได้ภายในโรงละคร”

หลิวเล่อฉวินหวังว่าคณะ Diabolo Dance Theatre จะยังคงทำหน้าที่เสมือนแพลตฟอร์มหนึ่ง ที่รวบรวมความคิดสร้างสรรค์ ประสบการณ์ และทักษะต่าง ๆ ที่หลากหลาย พร้อมกล่าวทิ้งท้ายว่า “เพราะผมรับรู้มาโดยตลอดว่า สิ่งที่ผมต้องการสร้างขึ้นคือ การมีสถานที่ที่ส่งเสริมให้ศิลปินในไต้หวัน สามารถเปล่งประกายความสามารถของพวกเขาได้มากขึ้น”  

“ความฝันแห่ง Diabolo” ของหลิวเล่อฉวิน ที่ยังคงเปล่งประกายไม่มีหยุด จากความร่วมแรงร่วมใจและอุทิศตนให้กับการแสดงบนเวทีของเหล่าศิลปินจากไต้หวัน