อาหารไต้หวันแบบลูกครึ่งที่เป็นผลจากประวัติศาสตร์
เปลี่ยนฉากกันสักครู่ เราหันมาทำความรู้จักกับประวัติศาสตร์ของอาหารการกินแบบไต้หวันผ่านช่วงเวลาต่างๆ กันบ้าง อาคารของ “No.1 Food Theater” ที่ตั้งอยู่ในเขตซงซานของกรุงไทเป ก่อสร้างตั้งแต่ช่วงปลายสงครามโลกครั้งที่ 2 เดิมทีถูกออกแบบเป็นยุ้งฉางของกองทัพ แต่หลังจากที่สร้างเสร็จ สงครามก็จบพอดี อาคารแห่งนี้จึงไม่ถูกทิ้งให้รกร้าง
ยุ้งฉางก็คือสถานที่สำหรับใช้ในการกักเก็บเสบียง ในการบูรณะโบราณสถานเพื่อนำกลับมาใช้ประโยชน์ใหม่ก็จะต้องคำนึงถึงความเป็นมาในประวัติศาสตร์ด้วย คุณสวีจ้งซึ่งเป็นที่ปรึกษาของบริษัท Lead Jade Life & Culture ได้ใช้คำว่า “食 (อาหาร)” มาออกแบบพื้นที่ของชั้น 1 ให้เป็นซูเปอร์มาร์เก็ต No.1 Food Theater เพื่อขายสินค้าเกษตรที่คุณสวีจ้งคัดสรรมาจากทั่วประเทศ โดยชั้น 2 เป็นพื้นที่สำหรับการลิ้มลองอาหารเลิศรส
เมื่อเปิดเมนูออกดู ก็จะสัมผัสได้ถึงความพิถีพิถันของสวีจ้ง โดยเมนูของที่นี่จะแนะนำอาหารไต้หวันโดยแบ่งตามปีต่างๆ ในประวัติศาสตร์ ไม่ว่าจะเป็นช่วงญี่ปุ่นปกครองไต้หวัน (1895-1945) ช่วงรัฐบาลสาธารณรัฐจีนย้ายมาไต้หวัน (หลังปี 1945) ช่วงการเข้ามาของตะวันตก (1951-1965) และอาหารของผู้ตั้งถิ่นฐานใหม่ (หลังปี 1990) โดยสำหรับอาหารในช่วงที่ญี่ปุ่นปกครองไต้หวัน สวีจ้งได้แนะนำเมนูที่มีชื่อว่า “สตูว์แก้มวัวผสมไวน์แดงราดแกงกะหรี่ญี่ปุ่น” การรับประทานเนื้อวัวในไต้หวันเริ่มในยุคที่ญี่ปุ่นปกครองเกาะแห่งนี้ และอาหารสำหรับยุครัฐบาลสาธารณรัฐจีนย้ายมาไต้หวันก็จะต้องเต็มไปด้วยกลิ่นอายของหมู่บ้านทหารย้ายถิ่นอย่างเนื้อตุ๋นหั่นชิ้นและบะหมี่เนื้อวัว ส่วนในช่วงการเข้ามาของตะวันตกนั้น สวีจ้งรู้สึกชื่นชอบ “กงฟีเป็ด” เป็นพิเศษ เนื่องจากความประทับใจใน “ข้าวหน้าเป็ดฝรั่งเศส” ซึ่งเป็นเมนูเด็ดอันเลื่องชื่อของร้าน The Bolero ที่เป็นร้านอาหารตะวันตกแห่งแรกในไต้หวันและจากการที่กระแสการย้ายถิ่นพำนักอาศัยเริ่มกลายเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นจึงมีผู้ตั้งถิ่นฐานใหม่จากเอเชียอาคเนย์นำเอาองค์ประกอบทางอาหารต่างๆมาแต่งเติมความแปลกใหม่ในแบบทะเลใต้ให้กับอาหารไต้หวันมากขึ้น
ผืนดินของไต้หวันมีความหลากหลายและอุดมสมบูรณ์เป็นอย่างมาก สวีจ้งบอกกับเราว่า “The Soil Science Society of America ของสหรัฐฯ ได้ทำการวิเคราะห์และแบ่งประเภทของดินทั่วโลกออกเป็น 12 ชนิด ซึ่งดินในไต้หวันก็มีมากถึง 11 ชนิดด้วยกัน” ดังนั้น ในไต้หวันจึงสามารถปลูกพืชได้แทบจะทุกชนิด สรรพสิ่งล้วนแต่สามารถค้นพบสถานที่ซึ่งเหมาะสมกับมัน ดินที่แตกต่างก็จะหล่อเลี้ยงให้เกิดเป็นรสชาติที่ต่างไปจากเดิม
สวีจ้งยังบอกอีกว่า ระยะห่างจากแหล่งเพาะปลูกไปจนถึงโต๊ะอาหารในไต้หวันถือว่าไม่ไกลกันมากนัก แม้การขนส่งจะไม่ได้พัฒนาไปไกลเหมือนในญี่ปุ่น แต่จากภูเขาสูงลงไปยังพื้นราบมีระยะทางใกล้กันมาก จนเราสามารถชิมแอปเปิลที่ถูกเก็บจากบริเวณต้าอวี๋หลิ่ง (ที่ความสูง 2,565 เมตรจากระดับน้ำทะเล) ภายในวันเดียวกันได้ บนโต๊ะอาหารจะมีทั้งผักสดและอาหารทะเลที่ยังดิ้นได้ “ความสด” จึงเป็นเสมือนเอกลักษณ์อย่างหนึ่งบนโต๊ะอาหารในไต้หวัน
ร้านอาหารซินเย่ร่วมกับคุณสวีจ้งออกเมนูชุด “ท่องไปทั่วไต้หวัน” และ “ไทเปไทเป” เพื่อพาเราไปเที่ยวไต้หวันผ่านโต๊ะอาหาร โดยอาหารแต่ละเมนูต่างก็มี Story แฝงอยู่ ทั้งในด้านภูมิอากาศ ผืนแผ่นดิน ขนบธรรมเนียมประเพณี และวัฒนธรรม